Konstruktor budowlany

Cultivation

Witam. Jestem w trakcie modelowania zbiornika cylindrycznego (średnica wewn. 16 m i wys. 5,6 m) z płytą dna monolitycznie połączoną z płaszczem. Mam dwa pytania i byłbym wdzięczny gdyby ktoś rozwiał moje wątpliwości.
1. Tworząc biegunową siatkę elementów skończonych w płycie dna, w jej środku tworzy się "brzydkie" i nie potrzebne zagęszczenie. Czy jest możliwość wyłączenia obszarowo siatki biegunowej i przejścia na ortogonalną? Czy lepiej na całej powierzchni zastosować siatkę ortogonalną i zagęścić tylko w interesujących mnie miejscach.
2. Modelując podatność podłoża pod płytą lepiej korzystać z opcji "Podłoże sprężyste prętów" czy utworzyć powierzchniową podporę z zablokowanymi obrotami i podatnością na przesuw?

Dziękuje z góry za pomoc i dyskusje.

ciapek

Ad1/ jeżeli tworzyłeś panel dna z "przekręcania" promienia, to parametrycznie siatki nie zmienisz, mógłbyś natomiast ręcznie coś pomodyfikować w ESach. Tworząc panel z konturu ta kontrola jest, ale stracisz na biegunowości w interesującym Cię obszarze przy płaszczu.
Jeżeli już to bym pewnie zrobił tak: z siatki biegunowej (z przekręcania) skopiował sobie węzły tej części siatki która mnie satysfakcjonuje, potem stworzył dno klasycznie z konturu, i nałożył na niego uprzednio skopiowane węzły siatki -tam się "oczka dowiążą do węzłów, a na środku pójdzie parametrycznie.
Swoją drogą - środek dna chyba nie będzie specjalnie newralgicznym punktem...?
Ad2/ to jest wybór "mniejszego zła"... z podłoża sprężystego (chyba pod panelem nie prętem?) uzyskuje się łatwo mapę odporu ale tylko w kierunku normalnym do powierzchni, nie wiedzieć dlaczego do dziś nie da się uzyskać map odporu stycznego - ale w konstrukcji osiowosymetrycznej pewnie małoistotne
no a podpora, jak podpora - odczytasz na każdym kierunku ale w powierzchniowych prezentacja i tak jest w węzłach, więc mało wygodnie.
pozdr