Konstruktor budowlany

Uzo

Witam,

Pytanie zapewne blahe, chcialbym jednak zapytac co myslicie.

Sytuacja jak ponizej.

Mamy slup z ktorego wystaje pret stalowy i belke z otworem na owy pret. Po ulozeniu belki na slupie - otwor wypelniany zaczynem.

Tak naprawde sprawdzenie preta na scinanie w przypadku wystepowania sily poziomej. Korzystam tutaj z wzoru Frd= (av*fub*A )/ym2 z normy stalowej.

Pytanie czy to wszystko i na jaka dlugosc x powinien byc zakotwiony pret jesli nie dziala zadna sila wyrywajaca/pionowa na ten pret? Poniewaz dlaczego mialby byc w takiej sytuacji zakotwiony na obliczeniowa dlugosc zakotwienia?

[link widoczny dla zalogowanych]

Sacron

No według mnie musisz policzyć długość zakotwienia, albo skorzystać z legendarnego 50fi. A to już konstrukcja wykonana? Mam na myśli słupy. Bo jak tak to już niewiele zdziałasz jak pręty wyprowadzone.

Uzo

HybrydKr

Szanowne grono - w moim subiektywnym uznaniu chyba lekko bładzicie Wink

(tak bez urazy).

Ten pręt nie służy jako zakotwienie na obciążenia poziome, tylko jako tzw. pręt centrujący, mający za zadanie ustawienie w sposób poprawny technologicznie płyty stropowej. Jeśli by występowały znaczne siły poziome, wówczas należy zaprojektować zamek prefabrykatów, gdzie odpowiednio łaczy się (przez skręcenie, zespawanie i później obetonowanie) wystające zbrojenia z prefabrykatów.

Uzo

HybrydKr

Uzo - masz rację, one jak najbardziej utrzymują te płyty, ale nie służą przeciwdziałania dużym siłom poziomym.

jalkapallo

Temat faktycznie dość błahy, bo najczęściej w praktyce stosowane pręty fi 20 albo 25 załatwiają sprawę połączenia bez żadnego liczenia, ale chcąc zgłębić sprawę teoretycznie, zagadnienie staje się ciekawe. Na tyle ciekawe, żeby poświęcić mu kawałek niedzieli Smile

Spotkałem się z kilkoma szkołami odnośnie znaczenia pręta i wykonania połączenia. I tak, np. "szkoła fińska" stoi na stanowisku, że w normalnej sytuacji siły poziome przenoszone są przez tarcie między słupem a belką (najczęściej poprzez podkładkę neoprenową), a pręt służy głównie do zabezpieczenia belki przed spadnięciem w sytuacji wyjątkowej. W związku z tym wypełnienie otworów zaprawą jest niepotrzebne, a w przypadku długich belek (dźwigarów) wręcz niewskazane ze względu na zbytnie usztywnienie połączenia. W tym wypadku otwory należy wypełnić czymś miękkim, np. pianką, żeby nie dostała się tam woda.

Jednak w praktyce polskiej się przyjęło, że otwory są wypełniane zaprawą bezskurczową o wysokiej wytrzymałości. Wtedy pręty mogą współpracować przy przenoszeniu sił poziomych, choć jak wspomniałem, w typowych przypadkach siły te są na tyle małe, że samo tarcie i tak wystarcza. Jednak chcąc policzyć wytrzymałość takiego połączenia nie możemy się posłużyć normą stalową, bo musimy też uwzględnić wytrzymałość betonu. Przy grubym pręcie i niskiej klasie betonu może się przecież zdarzyć, że pręt wytrzyma, ale beton zostanie zmiażdżony. Norma żelbetowa nie uwzględnia takiego przypadku bezpośrednio, ale można stosować wzór dla nośności konstrukcji zespolonych (6.25, o ile numeracja nie zmieniła się w najnowszych wydaniach normy), pomijając oczywiście składnik wynikający z przyczepności. Można też zastosować prosty wzór podawany w literaturze (np. biuletyny FIB, bardzo przydatne w projektowaniu prefabrykatów):
V.Rd = fi^2 * sqrt(f.cd * f.yd)
- sqrt to pierwiastek
- f.cd - wytrzymałość słabszego betonu, najczęściej słupa, bo zaprawy mają raczej wysoką wytrzymałość
- f.yd - wytrzymałość stali
- fi - średnica pręta

Po tym zdecydowanie zbyt długim wprowadzeniu, odpowiedź na pytanie z pierwszego postu: oczywiście pręt łączący nie musi mieć pełnej długości zakotwienia, chyba że wykorzystywany jest też do zabezpieczenia belki przed skręcaniem. Jeśli pracuje tylko na ścinanie, długość może być znacznie mniejsza. Nie dam głowy, ale zdaje się, że widziałem gdzieś zapis o minimalnej długości równej 10 średnic - i w belce, i w słupie.

Pozdrawiam

Parikon

Siła pozioma oddziaływająca na pręt powstaje. Kiedyś pracując lub współpracując z firmą prowadzoną przez doktorów politechniki często miałem do czynienia z naprawami istniejących konstrukcji, które do nich zgłaszano lub błędów jakie popełniał nasz zespół pod ich kierownictwem. Wink

Jednym ze zgłoszeń było pękniecie pionowe dźwigara w miejscu gdzie był otwór przewidziany na pręt kotwiący dźwigar w słupie. Okazało się, że nie było żadnego zbrojenia, które opatulało by ten otwór i gdy pojawiła się mała siła pozioma, to sam beton nie wytrzymał rozciągania. Od tej pory dźwigar opierał się tylko częścią przed otworem. Konstrukcja spokojnie na to zareagowała. Stoi nadal, ale straszyła więc wdrożono prace naprawcze.

Jeśli pręt zostanie zabetonowany to blokujemy możliwość swobodnego przesuwu dźwigara na słupie. Może to być celowy zabieg projektującego konstrukcję gdyż odzwierciedla to przyjęty przez niego schemat statyczny.

Więc gdybanie czy trzeba zabetonować, czy nie, jest nie na miejscu. Gdybać może kierownik robót w zakresie konstrukcji lub projektant, ale nie jej autor. Wink

Projektant w zasadzie gdy nie jest autorem konstrukcji to ma to gdzieś. Zatem gdybać będzie kierownik robót. Lepiej więc jasno określić w projekcie obiektu jak ma wyglądać montaż i połączenie, bo nie będzie wtedy pytań kierowanych do projektanta lub bezpośrednio do autora konstrukcji.