Konstruktor budowlany

chinaman

Witam!

W swojej praktyce raczej zawsze stosowałem normowe odległości między dylatacjami, i odpuszczałem obciążenie temperaturą.

Ostatnio dostałem pytanie od inwestora, czy moglibyśmy wykonać budynek długości 60m bez dylatacji. Jest to budynek o konstrukcji ścianowej, głównie żelbetowej. Ma 4 kondygnacje nadziemne i 1 podziemną garaż.

Zamodelowałem obiekt w 3d, żeby odpowiednio uwzględnić ograniczenia odkształceń stropów przez ściany, trzony żelbetowe. Założyłem obciązenie równomierne temperaturą 20 st C. (T.odn 10, T.max 30) wszystkich elementów nadziemnych. Przyznam szczerze że spodziewałem się większych wartości zbrojenia powierzchniowego, ale widocznie przyłożenie obciążenia również do ścian nie ograniczyło aż tak przemieszczeń płyt. Czy to podejście jest prawidłowe, nie mam żadnego doświadczenia w obciążaniu konstrukcji temperaturą...?

Druga sprawa, nie obciążyłem temperaturą elementów kondygnacji podziemnej, tj ścian i płyty fundamentowej i tam wyszły bardzo duże powierzchnie zbrojenia (D12 co 5cm). Pytanie czy taki model prawidłowo odzwierciedla rzeczywistą sytuacje? Wynikałoby z niego że kondygnacje nadziemne w budynku o dł. 60 nie wymagają znacznego zwiększania ilości zbrojenia w związku z uwzględnieniem temperatury, natomiast kondygnacja podziemna musi być dość solidnie dozbrojona

Parikon

chinaman

Chodzi mi bardziej o podejście niż analizę konkretnego przypadku, dlatego nie załączyłem rzutów. Zastanawiam się czy założenie, iż kondygnacja podziemna się nie ogrzeje, a kondygnacje nadziemne tak, jest logiczne (bo takie złożenie powoduje że cały kondygnacja podziemna przejmuje dość duże siły wynikające z odkształceń kondygnacji nadziemnych). Tak w ogóle to zgadzacie sie na tak duże odcinki czy raczej stanowczo trzymacie się maks. 50m ?