Konstruktor budowlany

ciapek

Zaczynam chyba niepotrzebnie kombinować, więc wolę się poradzić.
Na które kombinacje SGU uwazacie powinno się liczyć zarysowanie? charakterystyczne, częste czy prawie-stałe?

dzięki i pozdr

adbud

Moim zdaniem brać wartość quasi stałą obc. zmiennego czyli gamma2.

ciapek

Myslałem podobnie, ale zacząłem sie bzdurnie zastanawiać czy nie traktować tego efektu kategoriami 'stan graniczny - odwracalny' (gdyby rysa miała się domknąc) - czyli komb częste, albo nawet nieodwracalny (komb. charakterystyczne) jeżeli przy obciazeniach częstych siły przekrojowe w dalszym ciagu przekraczają wartości momentu rysującego.

Nie moge nigdzie trafić na oficjalną wykładnie - gdybyście mogli podpowiedzieć, polecam się.

pozdr

Maciek Mamah

spójrz w PN-EN 1992-1-1 p.1.3.1 pod tabelką 7.1N z zalecanymi wartościami granicznego zarysowania jest napisane, że:

"Jeśli nie występują szczególne wymagania (np. wodoszczelności) można przyjąć, że ograniczenie obliczeniowych szerokości rys do wartości w max podanych w Tablicy 7.1N, przy quasi-stałej kombinacji obciążeń dla elementów żelbetowych w budynkach, z uwagi na wygląd i trwałość jest na ogół wymaganiem dostatecznym. "

Załącznik krajowy tu nic nie zmienia więc ogólnie można to stosować. Tylko warto nie zapomnieć o przypadkach szczególnych lub sytuacjach gdzie nie trzeba stawiać w tym względzie ograniczeń.

Przy ograniczeniu naprężeń jest mowa o kombinacji charakterystycznej a jak jest z ugięciem?

ciapek

No czytaniem ze zrozumieniem się nie wykazałem, bo w sumie jest dość czytelnie - dzieki Smile

Alternatywnie, do sprawdzenia zarysowania mozna by chyba potraktować jeszcze ograniczenia naprężeń w stali rozciąganej (7.2. (5)) zbrojenia podłużnego (rysy prostopadłe) i poprzecznego (rysy ukośne), jak myslisz?

Co do ugięć - na to kiedyś trafiłem - 7.4.1. (4).
"jeżeli strzałka ugięcia belki, płyty lub wspornika pod wpływem obc. quasi-stałych przekracza 1/250 rozpiętości, to wygląd i ogólna przydatność konstrukcji mogą być niezadowalające...." - więc wychodzi że tez quasi-stała jak dla zarysowania.
Opory mam natomiast co do warunku 1/250 dla wsporników, bo wydaje mi się to zbyt ostrym ograniczeniem (nie zauważyłem zmian w NA).

pozdr,

Maciek Mamah

Jeżeli to mnie pytałeś to odpowiadam:

Masz rację norma dopuszcza takie alternatywne podejście polegające na weryfikacji czy naprężenia w zbrojeniu mieszczą się w zadanych ograniczeniach. Ja z tego konkretnego punktu nie korzystam, rysy obliczam analitycznie natomiast stosuję punkt 7.4.2 do ugięć.

A wracając do ugięć. Tu też zgodnie z 4.4.1(5) stosujemy kombinację quasi-stałą do obciążeń tak jak napisałeś.

Rzeczywiście EN daje "ciut" bardziej rygorystyczne ograniczenia dla ugięć w porównaniu z prENV znanym jako ""PB-B-03264:2002" co w zasadzie polega na pominięciu innych warunków dla rozpiętości poniżej 7.5m dla belek i płyt. Dla wsporników rzeczywiście różnica jest już bardziej znacząca czyli warunek 1/150 został zamieniony na 1/250 (tylko jedna malunia cyferka...). Wydaję mi się, że należy jednak zaufać twórcom norm EN i mieć świadomość że całe postępowanie przy wymiarowaniu jest spójne (obciążenia, kombinacje...etc., wszystkie współczynniki cząstkowe itp.) i takie ograniczenie jest celowe czyli uwzględnia rozrzut obliczeniowych estymacji wobec rzeczywistych zachowań zrealizowanych konstrukcji. Normy EN rodziły się bardzo długo, w bólach, ale ponoć oparte są nie tylko na rozważaniach teoretycznych ale na ogromnych doświadczeniach i obserwacjach z wielu krajów. Podobno jest to obecnie najlepszy zestaw norm na świecie. Ja jestem skłonny temu wierzyć.

ciapek

Sory że nie odpowiadałem od razu - wyłaczyłem się na jakiś czas Wink

Dzięki za odpowiedz w sprawach SGU, natomiast kontynuując OT, być może i normy EN są obecnie jednymi z 'najlepszych', nie zmienia to jednak faktu że bardzo często czytając jakiś fragment przypomina mi to dyskusję z jakims profesorkiem z uczelni, który to na postawiony problem faktycznie wskaże multum rzeczy które należałoby w analizie konstrukcji uwzględnić i dziesiątki możliwych sytuacji awaryjnych (oczywiście słusznych i co do tego nie można mieć watpliwości) ale już niekoniecznie podzieli się konkretna wiedzą jak to praktycznie zrobić.
pozdr

Maciek Mamah

Liczę na to, że eurokody wciąż będą eweluować pod kątem większej przydatności do użycia a wzrost liczby osób ich używających i wskazujących problemy będzie temu sprzyjał. Na razie, jak przypuszczam, jest tam wiele nieodkrytych bąków. A jako przykład odkrytego i już naprawionego na który sam się nieszczęśliwie natknąłem mogę podać procedurę obliczenia parcia i odporu (zał. C do EN 1997-1) gdzie w poprzedniej wersji było bardzo odkrywcze dzielenie przez zero.

simon

Podłączę się do tematu. Mam wątpliwości co do sprawdzania ugięć i zarysowania płyty żelbetowej dachu. Kombinacja quasi-stała odrzuca śnieg (współczynnik kombinacyjny 0) Czy prawidłowe jest wtedy sprawdzanie ugięcia dla kombinacji quasi-stałej czy lepiej wykonać to dla kombinacji charakterystycznej. Proszę o jakieś rady bo już mam mętlik w głowie.

Maciek Mamah

Sprawdź jeszcze raz. W mojej normie 1990 stoi jak byk psi2 dla śniegu 0.2.

simon

Maciek Mamah masz rację. Jednak norma śniegowa 1991-1-3 ma kolejną tabelkę z współczynnikami psi2 i tam dla śniegu dla budynków położonych na wysokości < 1000 m n.p.m zalecany współczynnik psi2 wynosi 0. Program obliczeniowy wg polskiego załącznika krajowego też przyjmował mi psi2 = 0. Nie mniej jednak dla świętego spokoju lepiej przyjąć psi2 = 0,2. Dzięki za nakierowanie.

Maciek Mamah

Pozostaje jeszcze sprawdzenie nieodwracalnych stanów granicznych. W żelbecie przyjmuje się, że maksymalne rozwarcie rysy, dla którego może się ona zamknąć tak aby w pełni przywrócić ochronę zbrojenia wynosi 0.5mm. Tu wypada skorzystać z pełnego obciążenia śniegiem z obciążeniem jak dla kat.H i ewentualnie nawet niekorzystnym rozkładem na okoliczność gdy jakiś kretyn zechce ten śnieg ekipą zamiatać. To, ze sobie zniszczy pokrycie to jego problem, ale o to żeby konstrukcja bez uszczerbku przeszła takie zabiegi to my powinniśmy zadbać.